1. Zaproszenia kierowane do młodych przez Biskupów Łomżyńskich
W macierzyńskie dłonie Maryi Pasterze Kościoła w Polsce polecają młodzież w sposób szczególny. Biskupi Łomżyńscy dostrzegali owoce obecności Maryi wśród młodzieży, jej wstawiennictwa i miłosiernego, matczynego zatroskania. W Płonce polecał ją w sposób szczególny Bp Juliusz Paetz nie tylko podczas koronacji obrazu. Zachęcał młodych przy każdej okazji by chcieli pielgrzymować do najlepszej z Matek: „Zapraszam naszą wspaniałą młodzież do Matki Bożej Płonkowskiej jako Patronki i Królowej Młodzieży, byśmy mogli wspólnie dziękować za łaski płynące za pośrednictwem Bożej Rodzicielki (…)”.
2. Spotkania maturzystów
Pielgrzymi przychodzą do sanktuarium w Płonce z konkretnymi prośbami. Proszą Matkę Najświętszą o zdrowie, opiekę nad domem i całym dobytkiem. Często spotyka się na kartach księgi adnotacje o pielgrzymkach maturzystów. Przychodzą, by prosić Maryję Królową Młodzieży o błogosławieństwo na egzaminach i wybraniu drogi życiowej. Odbywało się to w ramach dekanalnych zjazdów maturzystów. Ich liczba była różna, przeciętnie mieściła się w granicach od 80 do 160 osób. Pobyt łączył się z przeżyciem wspólnej liturgii ofiary Mszy św. połączonej z ich prywatnymi modlitwami. Wobec Pani Płonkowskiej młodzi pragnęli podejmować decyzje odnośnie dalszej drodze życiowej. Bo gdzie indziej jak nie u Matki, która wszystko rozumie można wyrazić swoje plany i zamiary życiowego powołania.
3. Klerycy z WSD w Łomży przed Cudownym Obrazem.
Do Płonki często pielgrzymowali i pielgrzymują alumni WSD w Łomży. Uczestnikami pielgrzymek w wigilię Zielonych Świąt byli najczęściej członkowie koła Mariologicznego, założonego przez obecnego Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, a wówczas ks. Profesora Józefa Michalika. W latach poprzedzających bezpośrednio koronację Obrazu Matki Bożej Płonkowskiej alumni swoje rekolekcje przed święceniami diakonatu, później kapłaństwa przeżywali pod okiem najlepszej z Matek w sanktuarium płonkowskim. Na wzór Apostołów, którzy trwali jednomyślnie na modlitwie z Maryją [Dz 1, 14]351, klerycy otaczali Jej Cudowny Obraz Wniebowzięcia w oczekiwaniu na swój dzień Zielonych Świąt – dzień święceń. Wpatrując się w Płonkowski wizerunek rozważali w swoich sercach wielką tajemnicę kapłaństwa Chrystusowego i kapłańską posługę. Matce początków drogi kapłańskiej zawierzali siebie, swoje pragnienia, nadzieje i obawy, całą swoją kapłańską pracę. Wszystko po to, aby w dniu święceń z radością odpowiedzieć słowami proroka: „Oto ja, poślij mnie” (Iz 6, 8). W maju 1982 roku wraz z grupą diakonów swoje rekolekcje przed konsekracją biskupią odprawiał również ks. Edward Samsel, najpierw biskup pomocniczy w Łomży, a następnie Biskup Ełcki. W dniu zakończenia rekolekcji, świadom iż Maryja jest Matką kapłanów uczynił akt zawierzenia. Zawierzył wszystkich kapłanów Matce Bożej w Sanktuarium Płonkowskim.
4. Rekolekcje Ruchu Światło -Życie
Od 1982 do 1988 roku w parafialnym „Domu Pielgrzyma” odbywały się rekolekcje Ruchu Światło – Życie, popularnie nazywanego „oazą”. Nie jest dziełem przypadku, że ten właśnie Ruch, który swój Akt Konstytutywny, odczytany po raz pierwszy w święto Matki Kościoła 11 czerwca 1973 roku wraz z Kardynałem Karolem Wojtyłą, zaczyna wezwaniem: Niepokalana Matko Kościoła! Poprzez ten akt dokonało się oddanie Ruchu Żywego Kościoła i Dzieła Oazy Niepokalanej, Matce Kościoła. Słowa tego aktu oddania w pierwszej swojej części są jakby po raz pierwszy sformułowanym i wyrażonym maryjnym credo ruchu. W tym wyznaniu ukazane jest źródło macierzyństwa Maryi wobec Kościoła. Tym źródłem jest oblubieńcza miłość oddania siebie. W zrozumieniu tego kryje się właściwy charyzmat ruchu, który dlatego w swojej najgłębszej istocie jest charyzmatem maryjnym, albowiem od chwili dokonania aktu oddania, ruch używa także, jako swego samookreślenia, nazwy: Dzieło Niepokalanej, Matki Kościoła. Niepokalana – to osoba wolna od pokalania, czyli grzechu, który jest w swojej istocie zwróceniem się ku sobie w odruchu egocentryzmu, miłości własnej, samolubstwa, w odruchu uwarunkowania przez pychę czyli samoubóstwianie. Niepokalana jest pełnym urzeczywistnieniem osoby powołanej do posiadania siebie w dawaniu siebie, jest pełnym odnalezieniem siebie przez bezinteresowny dar z siebie (por. KDK 24c). To właśnie nie gdzie indziej, ale u Matki Bożej Płonkowskiej młodzież uczyła się od swojej Królowej bezinteresowności, miłości nie tylko przyjaciół ale i wrogów, bycia nie dla siebie ale tak jak Ta, w którą wpatrywali się przez czas trwania rekolekcji. Czwartego dnia rekolekcji, kiedy tajemnicą dnia jest Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni, wieczorem po uroczystej Eucharystii przewidziane jest Nabożeństwo Światła i Wody. Wskazane jest, jeżeli warunki na to pozwalają, aby to nabożeństwo miało miejsce przy źródle. Nabożeństwo to posiada taki sam charakter i wymowę co Liturgia Wigilii Paschalnej. Oazy, które odbywały rekolekcje w Płonce Kościelnej, po Mszy św. udawały się z procesją do źródła na „Łasku”. Tam miała miejsce Liturgia Słowa z krótką homilią wyjaśniającą symbolikę światła i wody. Trudno było podczas tej homilii nie wspomnieć o cudach jakie dokonały się za przyczyną Maryi. Dla wielu znakiem działania cudu była woda z tego źródełka. Kapłan błogosławił wodę oraz święcił ogień i uczestnicy rekolekcji z zapalonymi świecami wracali wśród ciemności do „Domu Pielgrzyma”.
5. Spotkania młodzieży w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego.
W sanktuarium płonkowskim od początku kultu Matki Bożej w Jej Cudownym Wizerunku Wniebowzięcia, uroczystość Zielonych Świąt była obchodzona z wielkim zaangażowaniem młodych. Maryja, Matka Kościoła, której poświęcony jest drugi dzień tej uroczystości wskazuje na działanie Ducha Świętego. Intymnie złączona z Duchem Świętym Maryja, jest nieodłącznie związana z Kościołem, jest jego najdoskonalszym członkiem i wzorem. Po raz pierwszy nazwał Bogurodzicę Matką Kościoła Paweł VI. Poprzez ten tytuł, zaczął wzywać Ją do macierzyńskiego uczestnictwa w życiu Kościoła, który na Soborze jeszcze pełniej uświadomił sobie swą istotę i posłannictwo. Jest więc odpust Zesłania Ducha Świętego połączony w Płonce z uroczystością Matki Kościoła po to, aby ukazać, czym jest w rzeczywistości Kościół i jaką rolę pełni w Nim Maryja. W wigilię Zesłania Ducha Świętego w sanktuarium obchodzone były Diecezjalne Dni Młodzieży, ponieważ Płonkowska Pani jest jej Patronką. Uroczystości niekiedy odbywały się z udziałem biskupów.